Recensie: De grote vossenjacht - Justyn Edwards

Vertaald door Elsbeth Witt

Pienter en bijzonder scherpzinnig

Toen ik dit boek in de catalogus zag staan was ik gelijk enthousiast. Ik hou van de magische mysteries reeks en ik hou van disability representatie. Dit boek heeft beide! Zichtbare rep op de omslag, een stoer meisje als hoofdpersoon. Dit boek klonk echt fantastisch. En hij was nog veel leuker dan ik had durven dromen! Ik heb in tijden niet zulke natuurlijke, respectvolle rep gezien.

 

Het verhaal

Liz mag meedoen aan De grote vossenjacht, een tv-programma waarin de deelnemers kans maken op de nalatenschap van een wereldberoemde, raadselachtige illusionist: De Grote Vos. Maar die prijs kan Liz niets schelen. Zij doet mee met een ander doel. De Vos heeft haar familie kapotgemaakt. Hij heeft zijn succes te danken aan een truc die haar vader heeft uitgevonden, en Liz is vastbesloten de truc terug te stelen en de Vos te ontmaskeren. Koste wat kost.

 

Mijn leeservaring

Zoals jullie misschien wel weten ben ik gek op de magische mysteries reeks. Avontuur, magische wezens, badass hoofdpersonages. Yes please! Maar dit boek is een beetje anders. Het speelt zich namelijk af in een wereld zonder magie, verwacht dus geen feeën en draken. In plaats daarvan staat goochelen centraal. En wauw wat was dat leuk!!

 

Als lezer wordt je meegenomen in een wereld vol illusies. De personages moeten allemaal raadsels oplossen en goocheltrucs proberen te achterhalen. Maar de manier waarop het is geschreven moedigt de lezer aan om ook na te denken. En eerlijk waar, ik had vaak nog niet door hoe het zat. Maar het was superleuk om inzicht te krijgen in de trucs!

 

Inspiratie

Zoals je op de omslag al kan zien heeft Liz een beenprothese. Zodra ik dat zag raakte ik mega enthousiast en heb ik de auteur gevraagd naar zijn inspiratie. Hij vertelde dat hij is opgegroeid met verschillende soorten handicaps in zijn directe omgeving. (o.a. autisme en volledige doofheid). Hij wilde in dit boek graag stilstaan bij de obstakels die mensen met een handicap elke dag tegenkomen. De dingen waar een ander niet over hoeft nadenken, dus ook niet bij stilstaat. En misschien nog wel zijn grootste en belangrijkste reden; hij wil gehandicapte mensen óók op avontuur zien gaan. En dat is precies het verhaal dat hij heeft geschreven.

 

Representatie

Liz haar rechter onderbeen is geamputeerd. Maar met behulp van haar prothese en heel veel revalidatie kan ze weer lopen. Maar dat betekent niet dat ze dus nergens last van heeft. Het lopen is namelijk vermoeiend. Helemaal nu haar prothese iets te groot is doordat haar stomp is geslonken. Maar tot ze een nieuw been kan krijgen moet ze het verschil creatief oplossen...  Daarom draagt ze twee lange sokken, van stomp tot lies. 

Op een van de dagen zat er een rimpeltje in haar sok. Het lopen deed daardoor extreem veel pijn en was nog vermoeiender. Bij elke stap schuurde het tegen haar stomp. En natuurlijk precies toen ze veel moest traplopen. Dat is sowieso al moeilijk voor haar. Ze kán het wel. Maar het is vermoeiend, pijnlijk en gaat langzaam. Gelukkig is haar teamgenootje Charlie heel geduldig en begripvol.

 

Vriendschap en respect

Charlie vond ik zo'n schat. En het zou mij niet verbazen als hij autistische gecodeerd is. (Zoals je in films queer coded character hebt). Samen met Liz vormt hij een team. En niet alleen voor het tv-programma. De twee worden goeie vrienden. Steunen elkaar en komen voor elkaar op. Hun tegenstanders zijn namelijk best gemeen. Ze pesten Charlie bijvoorbeeld om zijn eetgewoontes en maken gemene validistische opmerkingen over Liz. Maar bovenal was er wederzijds respect en gaven ze elkaar de ruimte. Charlie drong geen hulp op, en Liz deed niet vervelend over Charlie's enthousiaste geratel. Ik kan niet wachten om te lezen hoe het verder gaat met die twee!

 

Seksisme in de goochelwereld

In het tv-programma de grote vossenjacht gaan ze op zoek naar het grootste goocheltalent onder kids. En het valt Liz gelijk op dat bijna alle kandidaten jongens zijn. Als ze er over nadenkt zijn ook bijna alle grote goochelaars mannen. Dat maakt haar wel een beetje onzeker, maar ze vind het vooral stom. Waarom hadden mannen altijd de leiding? Waarom zouden mannen alle eer krijgen? Helemaal omdat de meeste trucs misgaan zonder een goede assistent. En dat zijn toch meestal vrouwen... en de vrouwen kunnen vaak veel meer dan alleen mooi en onderdanig zijn. Ik vond het dan ook heerlijk om te zien dat Liz de leiding had, dat zij de slimste inzichten had. Girl power! (Maar ze was blij met Charlie's input en waardeerde zijn ideeën.)

Het viel Liz op dat bijna elke goochelaar een man was — een bevoorrechte witte man nog eens — en ze vroeg zich af of zij met haar ene been ooit een nis waard zou zijn.

Professioneel?!

Liz betwijfelt of ze later wel professioneel zou kunnen goochelen omdat ze maar één been heeft. Omdat haar been haar beperkt. Maar ze begint te zien dat het juist een uniek perspectief geeft. Als gehandicapt persoon moet je over heel andere dingen nadenken en ben je dagelijks bezig met creatief denken. Omdat de wereld niet toegankelijk is moet je zelf een manier verzinnen om bij je doel of bestemming te komen. Ze is niet haar been, maar haar been heeft haar wel gevormd. Het maakt haar wie ze is. (Bovendien is het een super handige verstopplek tijdens trucs hahah.)

 

Handicap geen superioriteit

Soms wordt een handicap neergezet als reden voor "superioriteit". En dat is niet oké. Gelukkig is dat niet wat er in het boek gebeurde. Dit was; je hoeft je niet te schamen voor je prothese. Je hebt moeite met sommige dingen, het podium betreden per trap wordt bijvoorbeeld lastig. Maar door te leven met een handicap heb je ook waardevolle inzichten en eigenschappen ontwikkeld. De reden waaróm is niet fijn, maar die eigenschappen heb je. Gebruik ze in je voordeel!

 

Conclusie

Ik zou nog uren kunnen doorpraten over dit boek. Er zaten zo ontzettend veel goede elementen in. Het is zo goed geschreven. Je wil als lezer ook de raadsels oplossen! Het verhaal prikkelt je brein, empowert meisjes en vrouwen, en heeft uitstekende disability representatie. Het kaart maatschappelijke problemen als validisme en seksisme aan. Maar bovenal is dit een geweldig avonturenverhaal. Ik kan niet wachten om in september 2023 te lezen hoe het verder gaat met Liz en Charlie!

 

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.

Maak jouw eigen website met JouwWeb