Toen ik op zoek ging naar boeken voor Disability op dinsdag wilde ik ook graag wat minder bekende boeken bespreken. Helena is daar het perfecte voorbeeld van. Helaas viel het boek me een beetje tegen. Waren mijn verwachtingen te hoog?

Het verhaal

Geloof in de magie van fantasie

Helena is ziek. Ze is niet ziek geworden. Ze was het al voor ze het kon worden. Voor ze Helena was, was ze al ziek. Groeiend in haar mama's buik. Helena kent het ziekenhuis als haar broekzak. Witte muren, witte jassen, witte lakens. In die witte wereld verzint ze zelf haar eigen verhaal. Vol geuren en kleuren. Een wereld waarin de raarste deuren voor haar opengaan. Waarin ze echt iets kan beleven. Ademen. Spelen. Lachen. Zijn. Iemand zijn. Helena ontvlucht haar "zieke wereld'. Ze is liever wat fantasiekelijk ziek…

Dit boek is een ode aan de fantasie. In deze tijd van beeldcultuur en sociale media, waar de fantasie van zovele kinderen en jongeren te weinig gestimuleerd wordt, is dit boek een noodzaak. Wij plaatsen de fantasie waar ze hoort. Op een voetstuk.

Mijn leeservaring

Helena is een meisje. Maar ik heb geen flauw idee hoe oud ze is. De kinderafdeling zit vol, daarom moet ze tijdens haar ziekenhuisopname bij de volwassenen liggen. Ik heb ook geen flauw idee wat voor ziekte ze heeft, alleen dat ze er mee geboren is. Ik vermoed dat ze een hartprobleem heeft, maar zeker weten doe ik het niet. Ik weet niet hoe haar dag er uit ziet (als ze niet in het ziekenhuis ligt). Ik weet niet hoe oud haar zusje is. Oftewel, er zijn behoorlijk wat gaten!

Helena is gek op fantaseren. Het leven is niet altijd even makkelijk, dus duikt ze weg in haar eigen hoofd. Ze gaat naar haar fantasiewereld. De dingen die ze daar meemaakt, staan in het boek schuingedrukt. Pagina's vol schuingedrukte tekst. Dit vond ik niet zo prettig lezen en was ook onnodig. Het was heel snel op te maken of helena zich in de echte of de droomwereld bevond. Om ook het leesplezier bij mensen met dyslexie te behouden zou ik als tip mee willen geven om niet zo veel schuingedrukte tekst te gebruiken.

Je denkt misschien, nou nou, wat een negatieviteit. Maar het boek is echt niet slecht! Bieke Vanlaeken heeft een leuke fantasiewereld gecreëerd. Veel mensen uit de echte wereld zitten stiekem ook in de fantasiewereld. De gedragingen kwamen overeen en ook de namen waren af te leiden. Dat was leuk om te lezen. De fantasiewereld bevatte nogal wat zotte mensen en gebeurtenissen. Ik snap best dat Helena graag naar die wereld toe ging! Telkens als er weer werd overgegaan naar de normale wereld wilde ik weten hoe het verder zou gaan met de fantasie personages.

Toch waren de twee werelden niet helemaal in balans. Ik had graag wat meer van de echte wereld gelezen! Het grootste deel speelde zich af in de fantasiewereld. En misschien leken de 'echte' personages daarom wel wat oppervlakkig. De mensen in de echte wereld kwamen minder in beeld, maar zijn wel belangrijk voor het verhaal. De echte wereld is de basis, en die voelde niet goed uitgewerkt.

Gelukkig was de fantasiewereld wél wat verder uitgewerkt. Dat moet ook wel, want daar speelt het grootste deel van het verhaal zich af. Én daar leert Helena een belangrijke les. Ze laat haar geluk behoorlijk afhangen van factoren die ze niet in de hand heeft. Ze wordt blij als haar vriendinnen langskomen of als ze met Raf, haar ziekenhuisbuurman, kan praten. Maar je moet nooit je geluk af laten hangen van een ander. Dat leert ze in de fantasiewereld. Ze heeft het zelf in de hand. Zij bepaalt hoe ze zich voelt. Zij bepaalt wat ze doet met haar gedachten. In de echte wereld realiseert ze zich dit probleem. Dat ze haar geluk laat afhangen van anderen. Maar pas in de fantasiewereld leert ze dat ze daar ook iets aan kan dóen!

"Hoe zal ik van dag 23 een gedenkwaardige dag maken? Raf zou me kunnen komen bezoeken, of Marie-Lou en Emma zouden een geschenk kunnen komen brengen. Wat erg dat het feit of mijn dag memorabel of miserabel wordt, afhangt van anderen. Toch wil ik niet de hele tijd down zijn. Het is niet omdat mijn vriendinnen geen aandacht aan me schenken, dat mijn leven nutteloos is."

En de boodschap dat je je eigen geluk in de hand hebt maakte voor mij een hoop goed. Een boodschap blijft je immers bij! Toch had ik gehoopt op wat betere representatie. Er zaten zeker een aantal kleine dingetjes in die chronisch zieke mensen te verduren krijgen. Maar dat was minimaal. Ik had graag méér representatie gezien. Het ging te veel over Helena haar fantasie. En ja, er zaten metaforen in. Maar het was allemaal een beetje algemeen. En niet echt toegespitst op chronisch ziek zijn. 

Conclusie

Een maf verhaal over een meisje met een rijke fantasie. De werelden en personages hadden wat beter uitgewerkt kunnen worden. De boodschap in het verhaal maakte een hoop goed; je bepaalt je eigen geluk! Toch kan ik niet zeggen dat dit verhaal goeie representatie had, voornamelijk omdat Helena niet voldoende was uitgewerkt. Een grappig verhaal, maar niet geslaagd binnen deze rubriek. Erg jammer!

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.