Het verhaal

Libby Garrett is verslaafd aan haar populaire vriendje Owen. Dat hij vooral met haar afspreekt voor de seks en geen serieuze relatie wil, ziet ze niet. Avery en haar vrienden van de bètaclub maken zich daarom zorgen. Als ze niet gauw iets doen, blijft er van de vrolijke, zelfverzekerde Libby niets over!
Avery bedenkt een plan: om van haar Owen-verslaving af te komen, moet Libby het twaalfstappenprogramma van een afkickproces doorlopen. Als begeleider strikken ze Adam, die in hun favoriete koffietent werkt. Wat ze niet weten is dat Adam al jaren een crush op Libby heeft...

Het Libby Garrett-project is het los te lezen vervolg op Het Avery Shaw-experiment

Mijn leeservaring

Mijn favoriete onderdeel van Het Avery Shaw-experiment was het wetenschappelijke element. Het onderzoek, de grappen tussen de nerds, het logboek. En het liep naadloos over in de verhaallijn. Dat was in dit boek helaas niet het geval. Het voelde eerder wat geforceerd en hakkelig.

Bij een serietitel als Het X-experiment/The Science Squad verwacht ik wetenschap. Verwacht ik om de bètaclub in beeld te zien. Maar ik vond dat de nerds te weinig aan bod kwamen en daar baal ik wel een beetje van. Er werden veel nieuwe personages geïntroduceerd en dat was een beetje een stoorzender voor mij. Daarnaast kun je Libby’s afkickproces niet echt als een experiment zien. Je zou het er met wat fantasie van kunnen maken, misschien was dat ook wel de bedoeling van de auteur. Maar het kwam voor mij niet zo uit de verf.  En dat was de grootste reden dat ik dit boek minder leuk vond.

Ook is er niet echt wetenschappelijk bewijs dat de twaalf stappen effectief zijn. Het kan helpen, het kan iets doen in je brein. Maar er is ook veel ruimte voor toxic situaties en niet altijd genoeg controle. Toch kan het voor veel mensen een mooie manier/hulpmiddel zijn om te stoppen met hun verslaving en er over te praten met mensen die het begrijpen.

Nou is de Nederlandse titel niet 'Het Libby Garrett experiment', maar Het Libby Garrett project. Maar dat voelt voor mij ook raar. Alsof Libby een of ander liefdadigheidsgeval is. De originele titel is dan sterker: The Libby Garrett Intervention. Want dat is wat er gebeurt. De bètaclub grijpt in, houdt een interventie. Want ze maken zich enorm zorgen om Libby en de weg die ze bewandelt. Ze willen hun vriendin terug, maar bovenal willen ze dat Libby weer Libby wordt. Hun slimme, katten-liefhebbende, skateboardende, in het Latijn scheldende, trouwe vriendin.

Libby & Owen

Libby en Owen hebben geen gezonde relatie. Als je het überhaupt een relatie kan noemen. Het is meer een bootycall systeem… Owen wil aan niemand toegeven dat ze iets met elkaar hebben en weigert exclusief te zijn. The boy’s got issues… Libby vind het niet leuk, maar ze dringt niet aan. Want de seks is amazing.

Libby worstelt met haar lijf en gevoel van eigenwaarde. Door haar dikheid voelt ze zich onzeker en heeft ze het idee dat er nooit iemand zal zijn die haar waardeert en liefheeft om wie ze is en hoe ze er uit ziet. Owen geeft haar tenminste het gevoel dat ze gewild is. Maar ze wil aan niemand toegeven dat het puur fysiek is, ook niet aan haarzelf.

In het verhaal wordt haar verslaving meer omschreven als een Owen-verslaving, maar eigenlijk is het een seksverslaving. Ze is overgeleverd aan haar hormonen. Is verslaafd aan het feit dat zijn conventioneel knappe lichaam, fysiek op haar reageert. Verslaafd aan het gevoel van waarde dat het haar brengt…

Libby & Adam

Adam heeft al jaren een crush op Libby. En zijn hart breekt om haar met een jongen te zien die haar slecht behandeld. Om te merken dat Libby niet inziet hoe geweldig ze is. Sure, ze is blij met haar brein. Maar verder heeft ze het moeilijk met zichzelf, en het wordt erger hoe langer ze met Owen is.  Als Avery hem benaderd om Libby te sponsoren zegt hij ‘ja’. Niet volledig beseffend hoe veel impact het op hem zal hebben.

Adam’s moeder is verslaafd en Adam heeft het twaalfstappenplan van dichtbij meegemaakt. Zijn moeder heeft de stappen niet succesvol kunnen doorlopen. De relatie is verbroken. Daardoor moest hij met school stoppen om voor zijn jongere zusje te kunnen zorgen.

Ik vond het mooi hoe Oram ook in dit boek een taboe onderwerp bespreekt. In Cinder & Ella was het brandwonden en fysieke disability, in Het Avery Shaw-experiment ging het om een angststoornis. En nu dus verslaving.

Adam en Libby brengen veel tijd samen door en we lezen vanuit beide perspectieven (yay!) En ik vond ze leuk samen. Toch voelde ik het niet helemaal. Ik heb een hoop gelachen, want hallo, die schrijfstijl!! Maar ik miste een bepaalde klik met de personages. En dat kwam denk ik omdat er een hoop gaande was. Libby’s vader die stopt als pro snowboarder, Adam die voor zijn zusje moet zorgen, Libby’s ouders die zich met het proces bemoeien, Adam’s collega’s uit het café. Er waren veel nieuwe personages die de boel voor mij een beetje verstoorden. Ik had graag wat minder van al die mensen gezien, en wat meer van de Science Squad. De verhouding van wie ‘screentime’ kreeg, klopte voor mijn gevoel niet helemaal.

Langzaam maar zeker leren ze dat het oké is om je open te stellen. Dat het oké is om een nieuw persoon in je leven te laten. Ze groeiden als persoon, maar groeiden ook naar elkaar toe. En dat was mooi om te zien. Daarnaast was hun gekissebis hilarisch. Ik heb echt weer veel gelachen. Dat is iets waar Kelly Oram goed in is. Humor vinden in zware gesprekken. En Libby’s humor is vreselijk sarcastisch, en daar hou ik wel van, haha! Daarnaast beginnen ze hun plekje in de wereld te vinden. Durven ze toegeven aan henzelf en de ander wat ze graag willen doen in het leven. En die gesprekken en ontwikkelingen waren een waardevolle toevoeging aan dit ietwat chaotische verhaal.

"Alleen zijn is beter dan in een misbruikrelatie blijven hangen"

Dat was een van de dingen die Adam tegen Libby zei. En dat is een mooie les om mee te nemen. Want dat was wat Owen en Libby hadden. Een misbruikrelatie. Owen maakte misbruik van Libby’s onzekerheid. Speelde er op in, om haar in bed te krijgen. Suste haar, gebruikte manipulatieve woorden als ze voor zichzelf wilde opkomen en het gesprek wilde aangaan. Wanneer ze wilde zeggen dat ze beter verdiende. Sommige mensen zullen misschien afgeschrikt worden door het onderwerp seks. Maar het boek bevat geen pikante open door scene’s. Er worden wat dingen gezegd. Maar prima geschikt voor meiden van 14. En ik zou dit boek in handen willen drukken van alle veertienjarigen. Lees dit. Leer ervan. Dit is hoe een relatie niet hoort te zijn. Je verdient respect. En je geluk, gevoel van eigenwaarde en je zelfrespect horen niet afhankelijk te zijn van een ander. Niet iedereen heeft een vriendenkring zoals Libby. Dit had heel anders af kunnen lopen…

Conclusie

Het Libby Garrett project is niet het beste boek wat ik van Kelly Oram heb gelezen. Maar de boodschap was zo belangrijk en mooi. Het gaat over zelfrespect, eigenwaarde, liefde, lust, seks maar bovenal kwetsbaarheid. En ookal was het verhaal wat chaotisch, en miste ik het wetenschapselement. De kern is zo ontzettend goed. Er is iemand die van je zal houden zoals je bent. Maar bovenal moet je en kun je er aan werken om te zorgen dat JIJ van jezelf houdt zoals je bent.  En dat is een boodschap die ik graag doorgeef.

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.