Toen ik dit boek in de folder zag staan hoopte ik op een spannend, avontuurlijk kerstverhaal. Spannend en avontuurlijk was het zeker. Maar de kerstsfeer miste ik helaas een beetje!

Het verhaal

Het mysterieuze huis op de heuvel is een magisch, spannend en spookachtig verhaal over een stoere broer en zus en een spannend familiemysterie.

Wanneer broer en zus Spencer en Hedy berichten op stoffige fotolijsten ontvangen, verandert Kerstmis in het griezelige huis van hun opa op slag in een missie om het mysterie van de verdwijning van hun oma op te lossen. Houdt hun opa misschien iets voor hen achter? Met de hulp van een (pratend) hertenhoofd, een (ook pratend) berenkleed en andere (momenteel) lichaamloze geesten moeten Spencer en Hedy het opnemen tegen waterspuwers, raven en mysterieuze magiërs om achter de waarheid te komen.

Mijn leeservaring

De eerste vijftig pagina's van het verhaal wist ik niet goed wat ik er van moest denken. Ik vond het een beetje creepy en wist niet welke kant het op zou gaan. Gelukkig kwamen Matt (pratend berenkleed) en Stan (pratend hertenhoofd) in beeld. Deze twee personages brachten een hoop humor met zich mee. En daardoor was het een stuk minder creepy.

De proloog begint gelijk spannend en intrigerend. Pas aan het eind van het verhaal snapte ik hoe het precies zat. Het hele boek was eigenlijk spannend. Maar na die eerste vijftig paginas zat ik lekker in het boek. Ik wilde doorlezen en kon amper stoppen. Een goed teken!

Hedy en haar broertje Spencer gaan samen bij hun opa logeren. In het huis dat door de mensen in het dorp 'het mysterieuze huis op de heuvel' wordt genoemd. Hun opa was vroeger groots illusionist/goochelaar. Maar tegenwoordig is hij een beetje een kluizenaar. Hij komt z'n huis niet uit tenzij het is om een magisch voorwerp op te halen. Tijdens een van zijn trucs is zijn vrouw en toenmalig assistente zoek geraakt. Ja, letterlijk. Ze is kwijt en niemand weet waar ze is of hoe ze haar terug kunnen halen. Tijdens die truc heeft hij magie gebruikt en sindsdien verzamelt hij magische voorwerpen zodat die geen kwaad meer kunnen doen. Mijn uitleg klinkt misschien een beetje vaag. Maar zo zit het echt...

De hoofdregel in huis is; raak niks aan. En de kinderen snapten die regel nooit. Tot ze de vloer zien bewegen. En er achter komen dat Matt en Stan kunnen praten! Ze ontdekken hoe hun oma is zoekgeraakt en doen er alles aan om haar terug te krijgen. Met behulp van een pratend hertenhoofd, een pratend berenkleed, hun nichtje Jelly en een paar vreemde bewoners in huis.

"Hedy geloofde niet eens in geesten, maar het probleem was dat deze geest wel in háár scheen te geloven"

Ik heb maar één minpuntje. Ik miste de kerstsfeer. De kinderen zijn in de kerstvakantie bij hun opa, en ik had gehoopt op meer kerstactiviteiten. Het sneeuwde en ze hebben een kerstboom opgetuigd. Meer ook niet. Ik vergat dat het bijna kerst was. Het avontuur was zo spannend dat ik het gewoon vergat. Je zou dit boek dus ook prima in januari/februari kunnen lezen omdat de kerst zo subtiel is. 

Conclusie

Het verhaal zat goed in elkaar. De personages waren goed uitgewerkt en maakten groei door. (En zoals jullie weten hou ik van groei.) Ik vond het rete-spannend en erg origineel. Ik miste de kerstsfeer en het einde is wat abrupt, maar ik weet dat er nog een tweede deel komt. Yay!! Dus ik vond het einde niet erg. Ik ben heel benieuwd wat de kinderen in boek twee zullen beleven! Oftewel, dit boek is vetleuk, ga het lezen!

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.