Het verhaal

Groen is angst. Blauw is verdriet. Oranje is blijdschap. In Pagdama vertelt de kleur van je ogen precies hoe je je voelt … De negentienjarige Ivelle ziet het rood van de liefde overal om zich heen. Naar háár heeft er echter nog nooit een jongen met die tint van verliefdheid gekeken. Maar als ze een jaar na hun eerste ontmoeting de charmante Renzo weer tegenkomt, neemt ze een besluit dat alles kan veranderen. Een besluit dat niet zonder risico is … Een verrassend verhaal dat bewijst dat iedereen meer is dan wat je ziet.

Ontroerende urban fantasy voor young adults.

Mijn leeservaring

Ik begon zonder verwachtingen aan dit standalone verhaal. Of, nou ja, ik verwachtte een filmisch boek. Laura heeft namelijk een filmische schrijfstijl dus dat sprak voor zich. In Ivelle volgen we de jonge, onzekere Ivelle. Haar grootste wens is om een beantwoorde liefde te hebben. De keuzes die ze maakt hebben grote gevolgen en daardoor belandt ze op een plek die ik totaal niet zag aankomen.

Ja, ik ben vaag, maar ik wil geen spoilers geven. Daardoor kan ik maar weinig zeggen...

Creatief concept

Het concept van dit boek vond ik zó creatief. Ieders emoties zijn af te lezen aan de ogen. Wow. Ik zou dat verschrikkelijk vinden. Je kan nooit iets voor jezelf houden. Mensen gaan je anders behandelen. Hebben medelijden met je. Bah. Er is bijna niks meer privé. Maar in een boek zorgt het voor interessante interacties! 

Wat me heel blij maakte was de casual diversiteit. Queer personages, disabled personages. Het werd niet gebruikt als plotpunt, het was er gewoon. Het is onderdeel van het leven. Een verhaal over liefde met personages en stelletjes in allerlei vormen, kleuren en combinaties. Dank je wel, Laura, voor de manier waarop je die personages op papier hebt gezet. Als volwaardige mensen. Zo hoort het!

Bijzondere namen

De namen van de personages waren ook weer bijzonder! Ik had niet anders verwacht trouwens. Maar het zorgde ervoor dat ik nog beter in het verhaal kon duiken omdat ik niemand ken die zo heet en het dus met niemand associeerde. Ik had de meeste namen nog nooit gehoord. En toen ik later met Laura over het boek kletste, vertelde ze me waarom ze sommige namen had gekozen en die link vond ik heel leuk. (Again, ik kan niet vertellen wie en wat in verband met spoilers. SORRY!!)

Goed geschreven

Het verhaal leest heel vlot. Ik heb het dan ook in één dag uitgelezen. Al vanaf het begin wist ik wie de dader/slechterik zou zijn. Maar dat maakte me niets uit. Ik zat zo in het verhaal dat ik als nog geschokt was toen het werd onthuld. Ik voelde zo mee met de personages. Mijn reactie ongeveer: *gasp* jij verrader!!

Ook al wist ik het, ik was toch geschokt toen het werd onthuld, zo goed was het dus geschreven!

Emoties verklaard

Ik moet wel zeggen dat ik heel blij was met de boekenlegger. Een mens heeft zo veel emoties, en elke emotie heeft zijn eigen kleur. Het was bijna onmogelijk te onthouden dus gelukkig had ik de boekenlegger om even op te spieken. Niet alle emoties/kleuren staan er op, simpelweg omdat het er te veel zijn. Maar de belangrijksten wel. De overige emoties/kleuren die je in het verhaal tegenkomt kun je zelf uitvogelen. Emoties die dicht bij elkaar liggen hebben ook een kleur die dicht bij elkaar ligt. Op die manier is het toch te snappen.

Mocht je nou geen boekenlegger hebben? Op Laura's website kun je hem downloaden. Dit raad ik je zeker aan. Zonder dat spiekbriefje wordt het boek wat verwarrend. Klik hier om de boekenlegger te downloaden (de pagina opent in een nieuw tabblad).

Conclusie

Ivelle is een verrassend en verrukkelijk verhaal. De setting was onverwacht en creatief. Wat me vooral erg blij maakte was de diversiteit; queer personages, mensen met een disability. Het waren geen plotpunten maar gewoon casual representatie. Heer-lijk! Dit boek is zeker een aanrader als je even wil ontsnappen aan de werkelijkheid.

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.