Na dat ik onderbuik las, moest ik natuurlijk door in onderstroom. Ik was bang dat dit deel zou tegenvallen. Meestal vind ik het tweede deel in een trilogie wat minder het eerste en derde. Maar dit was absoluut niet het geval! Onderstroom was nóg spannender dan zijn voorganger. Tine Bergen heeft zichzelf overtroffen.

Het verhaal

Het is een traditie: wie in het vijfde jaar zit, moet mee op survivalkamp op een eilandje voor de Noordzeekust. Hoewel ze niet in de stemming is, gaat ook Nina mee. Er doen immers de wildste eilandverhalen de ronde over geesten en ontgroeningsrituelen, dronken leerkrachten en vriendschappen voor het leven. Een onheilspellende boodschap op de eerste avond wordt dan ook lacherig onthaald. Tot er tafels inzakken, dode vissen opduiken en leerlingen ziek worden…

-- "Het College' is een psychologische thrillerreeks over een seriemoordenaar die graag manipuleert. Dus kiest hij slachtoffers, maar ook daders. Hoe makkelijk is het om mensen te doen moorden?

Mijn leeservaring

Allereerst, wauw, wat weer een topboek was dit! Ten tweede, IK BEN IN DE WAR. Ik had een soort van theorie opgebouwd in het eerste boek. Maar die klopte voor geen meter. Ik heb geen flauw idee wie de seriemoordenaar is. En heeft hij/zij dezelfde persoon gemanipuleerd? Of iemand anders? Of meerdere personen? Ik ben er nog niet helemaal uit.

Een aantal van de personages in 'Onderstroom' kennen we al. Lotte zit nu bij Lara en Nina op school. Ja dezelfde school waar Lotte's vader directeur is. (Lijkt mij verschrikkelijk. Je vader weet gelijk wat je allemaal uitvreet op school... en dan krijg je thuis nóg een tweede preek over goed gedrag zeker). Ook Kevin en Korbijns keren terug. 

Maar er zijn ook een hoop nieuwe personages. De trilogie heet 'het college' en nu snap ik pas echt goed waarom. Onderbuik speelde zich buiten school af. Maar onderstroom vindt plaats onder schooltijd! Lotte, Lara, Kevin en Korbijns zijn samen met alle andere leerlingen uit hun jaar (en nog drie andere leerklachten) op kamp. Ze gaan naar een zo ongeveer onbewoond eiland en hebben geen internet verbinding. Dat vraagt om problemen toch? 

Het boek wordt weer uit meerdere perspectieven verteld. Zo als er in 'Onderbuik' drie perspectieven waren, heeft deel twee dat ook. In 'onderstroom' krijg je de brieven van Lara aan Vianne te lezen. Lara houdt een soort dagboek bij. Alles wat ze meemaakt vertelt ze aan Vianne. Ze vraagt haar advies en uit haar frustraties. Lara mag in het eerste deel niet zo'n grote en belangrijke rol hebben gespeeld. Nu heeft ze dat zeker wél. Ook zijn er weer de zwarte paginas. Pagina's waar we flarden van gesprekken tussen de moordenaar en zijn/haar slachtoffer(s) lezen. En daarnaast zijn er nog de 'gewone' hoofdstukken. Gewone stukken tekst die het verhaal vertellen vanuit Nina. 

"Ik zak verder en verder weg in mezelf. Ik had er geen idee van dat ik zo diep was. Tot ik bij de bron kom. Daar waar alles uit stroomt. Mijn onderstroom."

Ook de titel is weer heerlijk dubbelzinnig. Leraar Joosten (aardrijkskunde) legt uit dat ze moeten oppassen bij de zee omdat hier verraderlijke stomingen zijn. Met name de onderstroom, deze zuigt je zo het water in en dan zul je verdrinken. Maar later in het boek heeft Nina het over haar onderstroom, het binnenste in haar. Misschien heeft ze het over haar ziel? Ik weet het niet zeker. Maar poëtisch is het in ieder geval wel!

Conclusie

De verhaallijn was ijzersterk en mega spannend. Ik wilde doorlezen, uitvogelen hoe de vork in de steel zit. En het irriteert me dan ook enorm dat ik niet snap hoe het zit. Ik weet het gewoon écht niet. Dit overkomt mij bijna nooit. Tine Bergen laat net genoeg informatie los om de lezer geboeid te houden en hem/haar te intrigeren. Maar ze zorgt er voor dat we niet genoeg informatie hebben om het te snappen. Ik denk dat er niets anders op zit dan snel verder te lezen in Ondergang!