Recensie: Niet weg te poetsen - Mazey Eddings

Vertaald door Kirsten Groen

Het verhaal

Tandheelkunde-student Harper is gefocust op haar studie en carrière, maar wordt soms tegengewerkt door haar eigen angststoornis. Als ze in haar haast tegen Dan opbotst, vernielt ze een project waar hij aan werkte. Ze biedt aan om hem te helpen met repareren. Al snel valt Dan voor Harper, maar zij maakt heel duidelijk dat ze geen relatie wil. Wanneer ook haar gevoelens steeds sterker worden, komt ze steeds meer klem te zitten tussen angst en liefde. Eerlijk gezegd verdraagt ze nog liever een wortelkanaalbehandeling dan dit. Maar is er nog wel een weg terug? ‘Niet weg te poetsen’ is een fantastische romcom over twijfel, schuldgevoel en angst, maar vooral, natuurlijk, over de liefde.

 

Mijn leeservaring

Tandarts 

Niet weg te poetsen speelt zich voor een deel af op een tandartsenopleiding. En laat ik nou een hekel hebben aan tandartsen. Gemorrel in mijn mond, brrr. Maar ik vond het geen enkel probleem in dit verhaal. Ik genoot van de woordgrapjes (goed gedaan Kirsten Groen!!) en de medische scènes vond ik prima te doen, maar dit kan voor jou anders zijn.

 

Het seksisme waar Harper mee te maken heeft vond ik heel goed gedaan. En dat klinkt raar... maar het klopte gewoon. De medische wereld is enorm seksistisch, zowel naar patiënten als artsen. Harper wordt niet serieus genomen en moet veel harder werken dan haar mannelijke klasgenoten. Gelukkig heeft ze een badass docente die achter haar staat. Ondanks dat lieten sommige opmerkingen van patiënten en collega's mijn bloed koken. Maar Harper gaat er heel goed mee om, ook al is ze vanbinnen een angstig poel.

 

Angststoornis

Yup, dit boek heeft disability representatie. En eerlijk? Dit is de beste angststoornis representatie die ik heb gelezen. Ooit. Je wordt als lezer volledig meegenomen in wat Harper denkt en voelt. De fysieke sensaties van een paniekaanval of negatieve gedachtestroom. De woorden die haar brein op haar af vuurt. Je bent er bij en weet precies wat Harper doormaakt. Ik heb zelf geen angststoornis, maar ik heb van veel mensen gehoord dat de representatie klopt. Daarnaast is het een own-voices verhaal, de auteur heeft het zelf ook.

Als je een beter beeld wil krijgen van hoe een angststoornis je leven kán beïnvloeden, lees dan alsjeblieft dit boek.

De angstige stem die tegen haar schedel beukte overstemde de stem die bezig was met haar dwaze verliefdheid. Hij herinnerde haar verwoed aan alles wat ze moest doen en aan alle mogelijke problemen als ze dat niet deed, waardoor haar zenuwen bol stonden van de bekende overvloed aan zorgen, die pijnlijke energie die door haar aderen gierde.

Liefdesverhaal

Dan, de love-interest, heeft net als Harper geen makkelijke jeugd gehad. Op een hele andere manier, maar ook hij wordt geplaagd door opdringerige gedachten. En dan voornamelijk in de vorm van zijn vader die woorden naar hem toe slingert. 

Hij is misschien daardoor juist wel heel empatisch en begripvol voor Harper's angsten. Misschien is hij gewoon zo, misschien is hij zo geworden. Maar behalve dat hij haar ruimte en tijd geeft, trekt hij Harper ook wat meer uit haar schulp en helpt haar een balans te vinden. Hoe messy ze allebei ook zijn, ze zijn er voor elkaar en nemen elkaar zoals ze zijn en dat was zo fijn!

 

Vriendengroep

Harper heeft drie beste vriendinnen. En over twee van hen zullen de vervolg delen gaan! Ik hou er zo van als er een vriendengroep centraal staat in een verhaal. En dit boek was geen uitzondering. Ik hield van de uiteenlopende karakters, de grappen, het gekissebis en de liefde voor elkaar. De meiden hebben lol samen maar kennen ook hun moeilijke momenten. Het was niet altijd zonneschijn en regenbogen en dat was verfrissend! 

Daarnaast vond ik het leuk te zien dat de meiden met Harper naar de sjabbat gingen. Harper is Joods, de rest niet. Maar ze waarderen het moment van rust en reflectie. En ik vond dat zo mooi, dat ze met Harper meegaan, ook al halen ze er misschien iets heel anders uit. 

 

Conclusie

Een grappig, eerlijk, hartverwarmend verhaal met rauwe randjes. Niet weg te poetsen heeft de beste anxiety representatie die ik ooit heb gelezen. Het boek leest als een trein, zonder dat dit ten koste gaat van de emoties, gevoelens en ontwikkeling van de personages. Ik heb er een nieuwe favoriet bij, Mazey Eddings is een nieuwe auto-buy auteur en ik kan niet wachten om deel 2, Haar allerbeste fout te lezen! Mensen, lees dit boek, want dit wil je niet missen.

 

* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.