Het was mooi om een diverse cast aan personages te zien en de illustraties waren erg mooi gedaan. Een vriendelijke stijl die mij aansprak en ik denk dat het de aandacht van jonge AVI-lezers ook zal trekken! Alleen heel erg jammer dat de verkeerde soort rolstoelen werden afgebeeld. Maar ik hoop dat dit in de volgende boekjes beter wordt!

Lees meer »

Wat was ik blij om het woord gehandicapt gewoon op papier te zien staan. Met een positieve betekenis. Het was denk ik de eerste keer dat ik in een nederlands (kinder)boek het woord gehandicapt zag staan zonder negatieve lading, zonder stigma En dat maakte me zó blij. Zo hoort het! Velen kunnen daarin een voorbeeld nemen aan Gertrud Jetten.

Lees meer »

Vals spel! heeft uitstekende rolstoelrepresentatie. Het laat goed zien dat het niet erg is om in een rolstoel te zitten en ook al is het soms lastig om gehandicapt te zijn, de nadruk lag op het feit dat René niet zielig is. Hij heeft geen medelijden nodig en zit niet te wachten op een speciale behandeling. Hij is gewoon een tienjarige die zielsveel van tennis houdt.

Lees meer »

De mooiste en grootste boodschap is toch wel dat het helemaal niet erg is om in een rolstoel te zitten. Hij gaat gewoon naar school en doet normale dingen. Hij beleeft een heel avontuur (met een dino!!) en zijn rolstoel houdt hem niet tegen. Soms moeten dingen even op een andere manier, maar het lukt hem prima. Ik vond het heerlijk dat het verhaal niet over Willems rolstoelgebruik ging maar dat het een toevalligheid was.

Lees meer »

Afgezien van de fat-shaming is dit een heel leuk en grappig boek. Ik heb meerdere malen hardop gelachen en nog wel het meest bij een verhaal getiteld:  'De Tedmobile'.  De schrijfstijl is vlot en de verhalen sluiten goed aan bij de belevingswereld van kinderen tussen de 9 en 12 jaar. Met korte hoofdstukjes, humor, sterke personages en kei goeie rolstoelrepresentatie is dit boek zeker een aanrader!

Lees meer »

Was de verhaallijn realistisch? Nee, niet helemaal. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Het is gewoon hartstikke leuk! Naast de gevaren van drugs(bendes) geeft De pizzabende een mooie inkijk in het leven van een jonge mantelzorger.  Met een pakkende schrijfstijl, korte hoofdstukken en spannende verhaallijn is dit een heerlijk boek voor kinderen vanaf ongeveer 11 jaar.

Lees meer »

Door de beeldende schrijfstijl kon ik me goed inleven in Melody haar wereld. Ik kan me niet voorstellen hoe frustrerend het moet zijn om niet te kunnen praten. Maar door dit boek heb ik een beetje een idee gekregen hoe het kán zijn. Draper windt er geen doekjes om en laat de rauwe waarheid zien. Niet alleen over hoe het is om te leven met Celebrale Parese. Maar ook hoe het is om met CP in de maatschappij te leven!

Lees meer »

Ik struikelde over een aantal woorden en ik was benieuwd naar de originele tekst. Dus ik heb de vertaalster hierover benaderd en ze wilde graag helpen. In de originele tekst werd het woord disabled gebruikt. Yes, dat zien we graag! Helaas is het mis gegaan tijdens het vertalen en staan er in de Nederlandse versie verkeerde termen...

Lees meer »

We zeggen altijd 'don't judge a book by it's cover', maar bij mensen geldt dat net zo! Als iemand er anders uit ziet, ontloop hen dan niet, pest ze niet. Ga in gesprek en ontdek dat het ook gewoon mensen zijn. Daarnaast was ik heel blij met de representatie en de ruimte voor mentale gezondheid. En de musicalverwijzingen waren een mooie tegenhanger van de diepgaande en ietwat duistere gedichten. Samen vormden ze een mooie balans.

Lees meer »