Vorige week lazen jullie mijn review van saffierblauw, deel twee in de Edelsteentrilogie. Vandaag is deel drie aan de beurt. Vond ik het slotdeel net zo leuk als zijn voorganger? Je leest het hier.

Het verhaal

Gwendolyn Shepherd heeft het helemaal gehad. Met het stomme tijdreizen waarmee ze is opgezadeld en met de geheimzinnigheid van de Wachters. Waarom vertelt niemand haar ooit iets? De reden dat ze per se naar dat verschrikkelijke bal in de achttiende eeuw moet, bijvoorbeeld. En Gideon kan ze al helemaal niet meer luchten of zien. Heeft hij zijn verliefdheid echt alleen gespeeld om de graaf van Saint Germain tevreden te houden? Ze besluit om samen met haar beste vriendin Leslie, de waterspuwergeest Xemerius en haar allang overleden opa op onderzoek uit te gaan.

Dan gebeurt er iets waardoor Gwendolyns leven nog een keer op de kop wordt gezet. Een confrontatie met de graaf van St. Germain is onvermijdelijk en Gideon is hierbij onmisbaar. Zullen ze samen het kwaad overwinnen? En zal het gebroken hart van Gwendolyn gelijmd kunnen worden?

Mijn leeservaring

De opbouw van het boek is hetzelfde als in voorgaande delen. Een proloog, het verhaal met fragmenten uit de analen, een epiloog en tenslotte een lijst met belangrijke personages. Het tempo vond ik minder prettig dan in de voorgaande boeken. Bepaalde stukken gingen me te snel en anderen juist te langzaam. 

Maar dit wordt meer dan goed gemaakt. Er zit namelijk een gigantische plottwist in! Meer dan één zelfs. Ik zal hier natuurlijk verder niks over verklappen. 

De personages waren even grappig als in de vorige delen en de relatie onderling ontwikkelt zich netjes.

Conclusie

Een leuke en verrassende aflsuiting van deze topserie. De edelsteentrilogie is een succes en bewijst zichzelf keer op keer. Niet voor niets dat er al meerdere drukken van zijn! Men houdt blijkbaar van verhalen over liefde, vriendschap en mysterie. Ik weet in ieder geval dat ik er van houd. Lees de serie en ontdek de magie voor jezelf!