Recensie: Zeven dagen samen - Tia Williams
Vertaald door Chantal Petit
"Er was een gespannen stilte over de groep gekomen. Maar Eva was aan het instorten. Het gebons in haar slapen werd met de milliseconde heftiger.
Afwezig liet Eva het elastiekjes dat ze altijd rond haar rechterpols droeg tegen haar huid schieten. De pijn leidde af. Een oud trucje."
Het verhaal
Eva Mercy is een alleenstaande moeder en schrijver van een populaire erotische fantasyreeks, maar ze krijgt de laatste tijd geen letter op papier. Shane Hall is een bekroonde literaire auteur met een erg mysterieus verleden.
Wanneer Shane en Eva elkaar onverwachts tegen het lijf lopen op een literair evenement, spatten de vonken er zichtbaar van af. Wat niemand weet, is dat Eva en Shane twintig jaar geleden zeven intense dagen vol passie en verliefdheid deelden. Nu doen ze misschien wel alsof er niets aan de hand is, maar ze kunnen hun chemie niet ontkennen – of het feit dat ze sinds die week allebei stiekem in hun boeken over elkaar hebben geschreven.
Er volgen zeven hete zomerdagen waarin Eva en Shane weer bij elkaar komen. Maar Eva weet niet zeker of ze de man kan vertrouwen die haar hart ooit heeft gebroken. Ze wil liever dat hij vertrekt, zodat haar leven kan terugkeren naar hoe het was. Maar voordat Shane weer verdwijnt, zijn er toch een paar vragen die ze beantwoord wil hebben…
Mijn leeservaring
Dit verhaal heeft indruk op mij gemaakt. Toen ik dit boek las had ik nog nooit een migraine aanval gehad of bij een ander meegemaakt. Dus migraine specifiek kan ik niks over de representatie zeggen. Daarnaast ben ik wit en zijn de personages Zwart. Dus ook over die representatie kan ik niet oordelen. Maar ik weet wel het een en ander over chronisch ziek zijn en chronische pijn. Dus daar wil ik het vooral over hebben vandaag.
Impact van een chronische ziekte
En wauw. Wat laat dit verhaal goed zien op welke grote en kleine manieren een chronische ziekte impact kan hebben op je leven. Er waren zo veel kleine opmerkingen en dingetjes waar de personages rekening mee moesten houden. En telkens dacht ik: Ja precies!!
In 'Zeven dagen samen' (seven days in june) volgen we Eva en Shane. Ze zijn ietsje ouder dan de personages waarover ik meestal lees, maar het paste heel goed in het verhaal. Shane heeft jaren lang geworsteld met verslaving. Is inmiddels clean maar zijn verslavingen hebben een grote impact gehad op zijn ontwikkeling, relaties en de manier waarop hij de wereld en zogenaamde "probleemkinderen" ziet. Eva is een alleenstaande moeder en heeft chronische migraine en daarmee ook chronische (hoofd)pijn. Grote aanvallen, kleine aanvallen. Van wat ik begreep is de hoofdpijn altijd aanwezig, met getriggerde uitschieters waarbij ze niet meer kan functioneren en volledig op bed ligt of moet worden opgenomen in het ziekenhuis.
Tussen het schrijven, rondreizen, alleenstaand moeder zijn van een tornado-tweenager en vechten tegen een chronische ziekte die varieerde van hanteerbaar tot volledig slopend, was ze te uitgeput om een levensechte penis het hof te maken.
Wat me nog het meest opviel in dit verhaal is dat er geen spoortje zieligheid in zit. Het is realistisch. Soms (vaak) hebben de personages het zwaar, al voelt het niet zwaarmoedig. En er is geen medelijden of zielig gedoe. De personages zijn krachtig en hebben een kwetsbaarheid. Emoties en communicatie komen goed aan bod in dit verhaal!
Tijdsprongen
Meestal ben ik niet zo'n fan van tijdsprongen, maar hier voegde het zo veel toe! Als pubers kenden Shane & Eva elkaar en hadden ze wat. Soort van. En als lezer krijg je steeds meer informatie over hoe ze er vroeger aan toe waren en welke impact ze op elkaar hebben gehad doordat je hoofdstukken leest uit die tijd. Daardoor werd ik nog nieuwsgieriger naar de uitwerking van die puberacties op hun nu volwassen leven. Al vrij snel wordt duidelijk dat ze over elkaar in hun boeken hebben geschreven. Maar ik had eerst nog niet door hoe pijnlijk de situatie was waar ze als pubers inzaten. Er was sprake van een hoop verwaarlozing. Daarbij droegen beide schrijvers een masker. Om maar niet ten prooi te vallen of gepest te worden. Eva wilde niet dat anderen wisten van haar migraine en pijn. Ze wilde niet dat mensen haar zielig vonden of niet meer met haar om wilden gaan. En dat is helaas maar al te herkenbaar. Ook als volwassene verbergt ze haar migraine. Audrey, haar dochter, weet er van. Maar verder vrijwel niemand... en dat is soms best eenzaam!
Vertaalpuntjes...
De disability rep was top. Maar er zaten een paar verkeerde vertalingen in. Sommige dingen stonden er in het Engels al validistisch, andere dingen zijn gewoon verkeerd vertaald.
Invalidentoilet
NL: invalidentoilet met wastafel
ENG: handicapped stall with a sink
✅: toegankelijk toilet met wastafel (pagina 16)
Zoals ik al eerder heb uitgelegd is invalidentoilet een achterhaalde term. In het Engels wordt helaas ook de verkeerde term gebruikt. Maar ik hoop dat het alsnog aangepast kan worden!
Bingen vs. Marathon houden
NL: bingen
ENG: binge-watching
✅: marathon houden (pagina 332)
Bingen is een serieus symptoom van verschillende eetstoornissen. Bingen is een onvrijwillige handeling waarbij iemand heel veel eet. De persoon beleeft hier geen plezier aan en het zorgt juist voor veel mentale stress en negatieve gevoelens.
Hoe het hier wordt gebruikt is het tegenovergestelde. Iemand kijkt vrijwillig heel veel afleveringen achter elkaar van een bepaalde show omdat die er veel plezier aan beleeft. Dit staat haaks op de daadwerkelijke betekenis en vergroot het stigma rondom eetstoornissen en compulsieve handelingen. Er wordt een marathon bedoeld, dus dit kan er ook gewoon neergezet worden!
Ziekte vs. ziek zijn
NL: ziek zijn is niet sexy
ENG: sickness isn't sexy
✅: Ziekte is niet sexy (pagina 16)
Dit is een subtiel verschil. Maar toch wilde ik hem even noemen. Veel mensen schrikken als ze horen dat iemand een chronische ziekte heeft. En de persoon is in hun ogen gelijk minder aantrekkelijk. Terwijl ze niet eens hebben gezien hoe die ziekte zich uit. Het gaat hier om het feit dat iemand een ziekte HEEFT. Niet dat die zichtbaar ziek is. Daarom verbergt Eva haar migraine. Mensen zien haar anders, ook al maken ze nooit een aanval mee. Dus ik hoop dat dit kleine verschil kan worden aangepast voor de nuance.
Invaliderende ziekte
NL: invaliderende ziekte
ENG: debilitating illness
✅: slopende ziekte/aandoening (pagina 216)
Invaliderende ziekte is een achterhaalde term. Invalide moeten we niet meer gebruiken. 'Debilitating' betekend slopend. Dit kan prima gebruikt worden in het nederlands. Als iets slopend is, is iemand volledig uitgeput en kan die niet meer goed functioneren. En dat is precies waar het hier om gaat.
Manie ≠ frenzy
NL: manie
ENG: frenzy
✅: waanzin (pagina 338)
Ik heb het al eerder genoemd in recensies. Maar manie is een serieus symptoom van Bipolaire Stoornis. (BPD, bipolar personality disorder). Manie kun je niet casual gebruiken, dit vergroothet al gigantische stigma rondom BPD! Frenzy betekent waanzin, niet manie. De betekenis van manie kwam niet eens overeen met de actie en context in het boek. Dus hier baal ik echt van. Hopelijk wordt het aangepast in de e-pub en eventuele herdruk.
Conclusie
Afgezien van de vertaalpuntjes rondom disability vond ik de vertaling echt lekker weglezen. De toon was prettig, het tempo fijn, de zinsbouw natuurlijk. Helemaal top! Ik heb echt genoten. Wat een mooi verhaal over verlating, kwetsbaarheid, pijn, zelfbescherming en liefde. Ik ben omver geblazen en wil zeker meer van Tia Williams lezen!
* Van dit boek heb ik een recensie-exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.
Maak jouw eigen website met JouwWeb