Deel 2 in de Magic Kingdom trilogie

Zoals iedereen inmiddels wel weet bevat dit boek een gigantische plottwistst. Ik heb het boek nu voor de derde keer gelezen en nog blijft het me verrassen. Nog net geen kippenvel zeg maar. Ik weet dat het komt, ik weet wát er komt. En toch elke keer weer geschokt. Als dat geen keigoed schrijfwerk is weet ik het ook niet meer.

** deze recensie bevat spoilers over het eerste boek **

Het verhaal

In het Magic Kingdom, het Disneypark waar duizenden mensen worden opgevangen na een orkaan, laait het verzet steeds verder op. Wanneer de raad van bestuur hardhandig ingrijpt tijdens een demonstratie, kan niemand Ayla tegenhouden de confrontatie met Alexander Redmond aan te gaan. En dan komt de waarheid op tafel. Die zet niet alleen Ayla’s wereld op zijn kop, maar ook die van Owen. Ayla raakt verstrikt in een tweestrijd, die haar dwingt te kiezen tussen wat ze weet en wat ze voelt. En ondertussen liggen de Hyena’s op de loer ... Het tweede deel van een dystopische serie over een magische plek met duistere kanten. 

Mijn leeservaring

Waarom heb ik het boek drie keer gelezen? Ik heb hem twee keer mogen proeflezen, en nu de derde keer als fysiek boek; de uiteindelijke versie. Het is zo leuk om de veranderingen te zien! (Zo is het boek er qua disability rep op vooruit gegaan, heb ik Laura overtuigd om er casual rolstoel rep in te stoppen, en zijn sommige scènes geschrapt, of flink veranderd! )

Ik heb 'tussen twee kwaden' ook al mogen proeflezen, en het loopt zo goed door dat ik niet meer exact wist waar het ene boek eindigde en het andere begon. En ik wil niks spoileren dus las ik het opnieuw. Laura's schrijfstijl is zo ontzettend fijn, het was absoluut geen straf om me opnieuw te wanen in Disney World!!

Disability rep

In mijn recensie van 'tussen twee vuren' heb ik vooral gefocust op de disability representatie (zoals Owen zijn angststoornis, Max haar autisme en Meri's mutisme). En dit boek heeft dezelfde personages dus dat ga ik niet allemaal opnieuw doen. Wel wil ik even een mooi momentje van casual disability rep delen.

Ik heb het opgezocht en het klopt inderdaad, bij Tomorrowland Speedway moet je uit de rolstoel. In de rij kun je zitten maar je moet van je rolstoel een transfer naar het bakje maken. Yay voor kloppende representatie!

Schuldgevoel & personages

Waar het eerste boek een mooie opbouw had, je werd geïntroduceerd in de wereld en personages, zit er bij dit verhaal een tempo in. Een gejaagdheid, en dan bedoel ik niet in het schrijven, maar in hoe Ayla zich voelt. Een soort van vage ondertoon, een gevoel dat je besluipt tijdens het lezen. 

Ayla worstelt enorm met schuldgevoelens. Als zij de deur had dichtgedaan toen ze 's nachts weer eens naar buiten glipte, dan was Meri niet in een brandende attractie beland. En wat mensen ook tegen haar zeggen, ze worstelt er mee. (Zonder dat het een compléte pity party werd.)

Meri heeft fikse brandwonden opgelopen en zit nog in het verband. Aiaiai wat zal dat kleine meisje veel pijn hebben... gelukkig hoeft ze niet te lopen. Mensen duwen haar van A naar B in een rolstoel. Ik had verwacht en gehoopt dat Patty (de eerste hulp verpleegkundige) langs zou komen. Er werd wel gezegd dat Patty zou komen helpen om Meri te verzorgen. Maar dit is on page niet gebeurd. En dat brengt me bij mijn volgende punt.

In 'tussen twee vuren' lag de focus op de kinderen als groep. Een familie die zich vormde. In dit tweede deel ligt de focus veel meer op Ayla zelf. Geen zorgen, je ziet genoeg van Zia, Memphis, Addy, Max & Meri en Flora. Maar er waren in 'tussen twee werelden' veel meer gedachten en spinsels van Ayla op papier. Je leert haar nog een stuk beter kennen, leert wat haar zoal bezighoudt.

Leugens

Als ik dit boek in een woord zou moeten samemvatten zou ik leugens zeggen. Een groot focuspunt van het verhaal. Op meer dan één manier! Verder zal ik er niet te veel over zeggen in verband met spoilers. Maar ik wilde wel deze mooie quote met jullie delen.