Vertaald door Merel Leene

Het verhaal

Rosie houdt van Jack. Jack houdt van Rosie. Dus als ze elkaar kwijtraken, doet Rosie alles om de jongen die de zon in haar hoofd laat schijnen te vinden. Zelfs wegrennen van huis. Zelfs Londen doorkruisen om naar Brighton te reizen, ook al sneeuwt het en rijden er bijna geen treinen. Zelfs als mensen denken dat een meisje zoals Rosie zich nooit in haar eentje zal kunnen redden.

Rosie hartje Jack is een prachtig verhaal over vechten voor de vrijheden die we als vanzelfsprekend aannemen: onafhankelijkheid, acceptatie en liefde. Mel Darbon werkte voor dit boek nauw samen met meelezers met het syndroom van Down.

Mijn leeservaring

Ik moest best even wennen aan de schrijfstijl. Het taalgebruik is simpeler dan ik gewend ben en het verhaal bestaat uit korte zinnen. In een ander boek zou ik me daar misschien aan storen. Maar hier paste het goed. We beleven alles namelijk door de ogen van Rosie, een meisje van 16 jaar met het Syndroom van Down. Rosie praat over zichzelf in de derde persoon en is heel puur. Ze ervaart de wereld op een mooie en totáál andere manier dan ik. Daardoor kon ik me soms lastig inleven. Maar het heeft me wel nieuwe inzichten gegeven. En dat vind ik zo mooi aan boeken!

Een ander perspectief

Waar we in Nederland heel wat programma's hebben (gehad) waarin mensen met syndroom van Down in de spotlight stonden en werden gebruikt als feelgood entertainment, staat dit boek ook stil bij de complexere uitingen van Down. Wanneer mensen verbaal minder sterk zijn, veel begeleiding nodig hebben en er sprake is van fikse gedragsproblemen. Dit zie je vooral terug bij Jack. Vaak wordt er gefocust op hoe "puur" mensen met Down zijn. Hoe ze geen kwade bedoelingen hebben, er van alles uitflappen en hun emoties niet verbergen. Maar deze chromosoomafwijking houdt in de meeste gevallen veel meer in. En dat wordt voor een deel weergegeven in Rosie hartje Jack.

Zelfstandigheid

Rosie is zo eerlijk en ziet het goede in mensen. Dat was mooi om te lezen. Maar die eigenschap kan ook heel gevaarlijk zijn en dat bleek ook wel. Voor ik aan dit boek begon verwachtte ik een blij en hoopvol verhaal (want mijn brein dacht in de richting van DownEntertainment). Maar het bleek een stuk aangrijpender!

Rosie wil dol en dolgraag zelfstandig zijn. En bepaalde dingen kán ze ook zelf en daar is ze beretrots op. Maar onderweg naar Brighton komt ze niet alleen lieve maar ook gemene mensen tegen. Mensen met slechte bedoelingen. En ik stond er nooit zo bij stil hoe makkelijk doelwit mensen als Rosie zijn. Zo goedgelovig...