Ik had veel gehoord over dit boek. Veel goeds én veel slechts. Daardoor was ik extra benieuwd. Helaas viel dit verhaal me compleet tegen!

Het verhaal

Stella Grant houdt ervan om controle te hebben. Om haar taaislijmziekte te beheersen en de mogelijkheid van longtransplantatie te behouden, moet Stella zes stappen afstand houden met alles en iedereen. Het enige waar Will Newman controle over wil hebben, is het verlaten van het ziekenhuis. Binnenkort wordt hij achttien en kan hij alle apparaten loskoppelen en de wereld zien.

Will is precies waar Stella van weg moet blijven. Als hij alleen al op haar ademt, zou ze haar plek op de transplantatielijst kwijt kunnen raken. Een van hen zou zelfs kunnen sterven. Afstand: zes stappen. Geen uitzonderingen. Maar plotseling voelt zes stappen niet aan als veiligheid. Het voelt als een straf.

Wat als ze een klein stukje van de ruimte konden stelen die hun kapotte longen van hen hebben gestolen? Zou vijf stappen uit elkaar echt zo gevaarlijk zijn als het ervoor zorgt dat hun hart stopt met breken?

Mijn leeservaring

Het verhaal gaat over twee mensen met taaislijmziekte. Een heftig onderwerp! Ik ben deze blogrubriek begonnen om boeken met goeie representatie te vinden. Boeken waar chronisch zieken zich in kunnen herkennen. Om een mooi overzicht te maken van alle young adult boeken op de markt over chronisch zieken en mensen met een beperking. Maar dit boek? Deze is absoluut niet geslaagd voor mij.

Ja, het gaat over taaislijmziekte. Maar er is zó veel drama omheen. Andere gebeurtenissen. Allemaal onnodig drama. En door al die dingen verlies je uit het oog waar het om gaat. Hier ergerde ik me enorm aan. Ook de gedachtenpatronen van Stella stonden me tegen. 

Het draaide erg om het ziekenhuis leven. En de boodschap in het boek is dat je leven vrij weinig waard is als je alleen maar in ziekenhuizen bent. Dat je leven pas iets voorstelt als je flink veel hebt gereisd. En dat is natuurlijk onzin! Er zijn zo veel mensen bed en/of huisgebonden. Maar dat betekent niet dat hun leven geen waarde heeft. Het leven is wat je er van maakt! Elk leven telt. Hoe klein je wereld ook is. Je leven heeft waarde! Dat de waarde van de personages zo werd neergeknuppeld in het boek vond ik erg schadelijk. 

Conclusie

Een schadelijk verhaal met te veel drama. Alle drama overschaduwt waar het werkelijk om gaat. De cystic fibrose representatie valt in het water door alle gebeurtenissen. Het idee was goed, de uitvoering had alleen véél beter gekund. Een gemiste kans om écht aandacht te vragen voor cystic fibrose en de gevaren er van. Door alle drama was moeilijk te zeggen of de risico's voor alle CF patienten gelden of dat het  aangedikt was voor het dramatische effect. Vijf stappen van jou is absoluut niet geslaagd. Hopelijk kan ik volgende week een beter boek bespreken!