In februari las ik Als vuur, en ik vond het een heerlijk verhaal. Een bijzonder tempo, maar dat beviel me wel. Daardoor was ik heel benieuwd naar Catfish blues, geschreven door dezelfde auteur; Sara Lövestam. Helaas viel dit boek me behoorlijk tegen...

** Content warning:  huiselijk geweld, medische gaslighting, catfishing, grooming, ideatie van zelfbeschadiging, zelfbeschadiging in het verleden, alcohol consumptie, alcoholverslaving, slaappillen verslaving, overlijden oma door heroïne overdosis in het verleden.

Wordt genoemd maar niet over uitgeweid of omschreven: Texas' zus is seksueel misbruikt door Lasse, de vriend van hun moeder.

Het verhaal

De onopvallende Texas is stiekem verliefd op zijn populaire klasgenoot André, maar hij zou nooit met hem kunnen praten, tenminste niet op school. Maar als hij in plaats van een magere jongen met sluik haar nou eens een knap meisje met lachkuiltjes was? Texas maakt een nepaccount aan op Instagram en gebruikt foto’s van een meisje dat Hilma heet. Op die manier lukt het hem om contact te leggen met André. Maar dan blijkt ook Hilma niet te zijn wie ze lijkt.

Texas raakt verwikkeld in een spel met verschillende identiteiten waarbij vriendschap en liefde de inzet zijn. Misschien ben je wel het trouwst aan jezelf als je je voordoet als iemand anders?

Mijn leeservaring

Zoals ik al zei viel dit boek me behoorlijk tegen. En dat lag aan een aantal verschillende dingen. Ik voelde me ongemakkelijk bij veel gesprekken, ergerde me mateloos aan een van de personages. Maar voornamelijk had ik de focus graag ergens anders gezien.

Seksualiteit

Texas is verliefd op zijn klasgenoot en identificeert als panseksueel. Hilma identificeert ook als pan maar invalideert Texas' ervaring. Ze blijft maar roepen dat Texas eigenlijk homo is omdat hij (tot nu toe) alleen op jongens valt. Maar dat is niet aan haar om te beslissen. Als Texas zich prettig voelt bij het label pan, dan is hij pan. Zo makkelijk is het. Ze bleef het hele boek zeuren en dat irriteerde me behoorlijk! Texas sprak haar wel tegen maar ze ging gewoon door...

Taalgebruik en humor

Er zaten veel stukjes in het verhaal die me een icky gevoel gaven. Zo was de humor bij tijden behoorlijk validistisch en werden er bijvoorbeeld grapjes gemaakt over hakenkruizen en fascisme. En dat vind ik niet oké! En het werd ook totaal niet uitgedaagd. Beide personages lachten gewoon hard... Ook werd er veel gevloekt en op school was homo een populair scheldwoord, maar dat was tenminste een logische toevoeging aan het verhaal.  Echter zijn grappen over hakenkruizen, volkerenmoord en fascisme beslist een no-go voor mij.

Daarnaast baalde ik enorm van opmerkingen als 'ik wilde echt dood' terwijl het om schaamte ging. En dat in een boek waarin suïcidaliteit en zelfbeschadiging een onderwerp is. Ik snap, als jongeren onder elkaar praat je vaak op een bepaalde manier. Maar zeg gewoon wat je bedoelt, die "stoerdoenerij" is nergens voor nodig.

Thuissituatie

Ik had heel graag meer gezien van Texas' thuissituatie. Niet omdat het daar zo leuk was, maar om hem beter te begrijpen. Zijn vader is vertrokken toen hij jong was, en zijn moeder heeft al jaren een erg gewelddadige vriend. Lasse drinkt te veel en mishandelt Texas' moeder verbaal. Hij invalideert haar gevoelens en gaslight haar compleet. 

Er wordt eigenlijk niet omgezien naar Texas. Gelukkig heeft hij een buurvrouw die op hem let. Monika vond ik tenminste een leuk-ish personage. Ik klikte eigenlijk met niemand maar ik kon haar filosofie en wereldbeeld nog wel waarderen. In tegenstelling tot de andere personages was zij tenminste niet zo oordelend en bevooroordeeld. Ze is dan ook een voorbeeld voor Texas. Hij kan naar haar toe voor gezelligheid maar ook als hij ergens mee zit. Ik ben blij dat Texas tenminste één fatsoenlijk rolmodel heeft.

Verslaving

Monika's beide ouders waren alcoholist, dus ze snapt wel een beetje wat Texas doormaakt. Ze vermoedt namelijk dat Lasse verslaafd is aan alcohol en Texas' moeder aan slaappillen.

Ik vind het bijzonder dat verslaving ook in dit verhaal terugkomt. (Een van de personages in Als vuur is alcoholist). Dit zal wel een belangrijk iets zijn voor de auteur? Ik zie dit onderwerp maar weinig terugkomen in YA boeken. Dus ik ben blij dat Sara Lövestam het meeneemt in haar verhalen.

De psychologie van catfishen

Texas doet zich voor als knap meisje om de aandacht van z'n klasgenoot te trekken. Maar dat is niet de enige persoon die zijn DM's binnenglipt. Er komen namelijk allemaal creepy mannen op af. Mannen van middelbare leeftijd die ongevraagd dickpicks sturen... Maar de ergste creeps zijn de mannen die belangstellend doen, aardig doen én dickpicks sturen. Mannen die het meisje op de foto in hun bed proberen te lokken. Walgelijk. Ik snap, dit is iets wat op het internet gebeurt. Maar ik had graag meer focus op Texas zijn gevoelens, zelfrespect en eigenwaarde gezien. In plaats daarvan lag de focus op Texas en de creepy mannen. Aan de ene kant vond hij het maar smerig, maar toch raakte hij er opgewonden van. Laten we het op gierende hormonen gooien... Maar het gaf mij een ontzettend ongemakkelijk gevoel.