Zoals jullie weten hou ik van boeken met royals. En ik vond Tokio voor altijd, het eerste deel in deze duologie, heel erg leuk. Een meisje die ontdekt dat haar vader de kroonprins is. Heerlijk the princess diaries vibes. Ik was dus mega nieuwsgierig naar dit vervolg. Hoe zou het aflopen met onze Izzy, haar hotte bodyguard, haar ouders??? Maar wow, dit boek was zó anders dan ik had verwacht. Niet op een slechte manier, maar gewoon compleet anders!

Het verhaal

De Japans-Amerikaanse Izzy ontdekte dat haar vader kroonprins van Japan was en werd van de ene op de andere dag prinses. Dat was niet makkelijk, maar nu voelt ze zich eindelijk thuis. De knappe bodyguard is haar vriendje geworden, haar stinkende hond Tamagotchi woont bij haar in Tokio en haar ouders zijn zelfs verloofd. Met een koninklijke bruiloft in het vooruitzicht is Izzy’s leven een Tokio-droom die uitkomt.

Dan weigert de Keizerlijke Raad het huwelijk van haar ouders goed te keuren en neemt haar vriendje een schokkende beslissing over hun relatie. Met haar nieuwe status als prinses zet Izzy alles op alles om het tij te keren. Maar wat als het spelen van de perfecte prinses betekent dat ze zichzelf moet opofferen? Izzy zal een manier moeten vinden om haar eigen weg te banen én haar hart te volgen…

Mijn leeservaring

Het contemporary romance genre hangt samen van de tropes. En dat vind ik heerlijk. Bepaalde elementen doen het gewoon goed. We hebben allemaal onze favorieten. Een van mijn favs is de fake dating trope. Maar ik had niet verwacht dat hij in dit boek op zou duiken!

Daarnaast is dit een verhaal over keuzes maken. Relatie gerelateerd. Maar voornamelijk keuzes over de toekomst. Waar wil ik studeren? Wát wil ik studeren? Wil ik überhaupt wel studeren? Izzy zit in een lastig parket. Haar vader en opa hebben op dezelfde universiteit gezeten en iedereen verwacht dat Izzy in hun voetsporen zal treden.

In het eerste boek zien we Izzy worstelen met haar nieuwe rol als prinses. Die functie komt met ontzettend veel verwachtingen en ongeschreven regels. Ze begint haar weg in de prinsessenwereld te vinden maar ze voelt de druk.

“Ik heb nu een hele weg over het prinsessenpad afgelegd. Ik heb veel bereikt en gezien. Achteraf gezien, was ik bang, denk ik. Bang om te falen, om niet aan alle verwachtingen te voldoen. En Eriku heeft me geholpen alles te bereiken wat ik van plan was. Ik kan hem niet genoeg bedanken.”

Ik kon me helemaal niet identificeren met Izzy in dit boek. De hele worsteling met haar studie? Ik wist precies wat en waar ik wilde studeren. Toch was dit boek heerlijk om te lezen. En dat kwam door haar omgang met Eriku. I loveeee Eriku.

Het hele drama met haar ouders, oke dat was vermakelijk (als je het al zo kan noemen). Maar Eriku stal voor mij toch echt de show. Hij was lief, gevoelig, artsy én had droge humor. Heer-lijk. Net als Izzy worstelt hij met de verwachtingen van zijn ouders en zit hij vol twijfel. Wat moet hij doen? Zal hij zijn hoofd of zijn hart volgen?

Even terugkomend op het drama met haar ouders. Zoals in de synopsis staat mogen ze van het agentschap niet trouwen. Dat feit opzich brengt in mij een hele maatschappelijke discussie opgang. Maar die zal ik jullie besparen. Kort samengevat: ik vind het maar stom dat ze niet zelf mogen kiezen of en met wie en hoe ze zullen trouwen.

Het is Izzy’s droom om haar ouders samen te zien. Om eindelijk een gezinnetje te vormen. Het gezin dat ze altijd al heeft gewild. En ze gaat behoorlijk ver om die droom te realiseren. Een beetje te ver in mijn ogen. En Izzy’s vriendin Noora is het met me eens.