Ik hou van boeken met diversiteit. Ik hou van boeken met lhbtq+ personages. Je snapt dus wel hoe blij ik was toen ik dit boek ontdekte. Een lhbtq+ liefdesverhaal dat zich afspeelt in Drente en is geschreven door een Nederlandse auteur. Liefde, platteland, vriendschap, lhbtqia+ personages. Dit boek vinkt alles af!

Het verhaal

Opgroeien hoort een rechte lijn te zijn. Niet... dit.

Olivia heeft haar toekomst al helemaal uitgestippeld: na de zomer gaat ze Nederlands studeren en samenwonen met haar vriendje Niels. Dat plan valt echter in duigen als hij in de eerste week van de zomervakantie in zijn eentje naar Australië vertrekt.

Verdrietig en in de war besluit Olivia de zomer door te brengen bij haar opa en oma in Drenthe, waar ze elke dag afspreekt met hun buurmeisje Ilse. Met Ilse durft ze haar twijfels te delen; over haar vriendje, haar studie en haar toekomst. Olivia merkt dat ze langzaam weer vrolijker wordt. Zou dat komen door de lieve lach en de mooie krullen van Ilse waar ze opeens zo vaak aan moet denken?

Mijn leeservaring

Ik ontving het boek een paar dagen voor verschijning. Ik liet alles vallen waar ik mee bezig was en heb het boek diezelfde dag nog in één zit gelezen. Het verhaal is zó goed! Dit boek ik alles waar ik op gehoopt had en meer. Ik besprak het boek op de dag van verschijning al op mijn instagram maar vandaag ga ik er wat dieper op in.

Als iemand uit noord nederland was het heerlijk een boek te lezen dat zich in het noorden afspeelt. Voornamelijk in Drente maar de personages maken ook een uitstapje naar Groningen! Wat het boek en de personages deed leven, was het drentse dialect. Olivia haar opa en oma zijn super lief (had ik maar zulke lieve grootouders!) en spreken gewoon in dialect. Ik kon het gelukkig begrijpen maar als je dat niet lukt staat er achter in het boek een woorden en begrippenlijst. Super handig! Ik heb enorm moeten lachen om de drentse uitspraken en het plattelandsleven. Bijvoorbeeld 3 kilometer moeten fietsen om iemand verderop in de straat te bezoeken. Gotta love het platteland right?!

Olivia is een spontane meid (oorspronkelijk) uit Drenthe met een gebroken hart, een lieve familie en dyslexie. Zo tof dat er dyslexie representatie in dit boek zit! Ik kom het niet zo vaak tegen in boeken dus dat was een leuke verrassing. Rianne Robben heeft zelf ook dyslexie en heeft vroeger veel shit over zich heen gehad. Maar ik ben heel blij dat ze al haar leraren van vroeger ongelijk heeft bewezen door o.a. dit verhaal te schrijven. Ook met dyslexie kun je een hoop bereiken! 

Ik hou van de vriendschap tussen Olivia en Ilse. Olivia is helemaal in de war. Haar (ex?)vriendje is zonder haar naar Australië gegaan. Ze is onzeker over haar studiekeuze. Olivia zit vol vragen en Ilse probeert haar te helpen. Uit te vogelen wat Olivia graag wil met haar leven. Maar eigenlijk raakt Olivia daardoor nog meer in de war. Want Ilse is eigenlijk best wel heel leuk! De romance tussen de twee is een slowburn en je voelt de spanning. Heer-lijk! En let me tell you, de Bi-representatie is ook nog eens geweldig!

Ook vond ik het tof dat het verhaal naast vermakelijk ook informatief is. Je leert bijvoorbeeld meer over de geschiedenis van pride, lhbtqia+ terminologie (zoals gatekeeping**) en ook genderkwesties worden besproken! Achter in het boek staan nog bronnen vermeld voor als je meer over een bepaald onderwerp wil weten of hulp zoekt. Zowel voor Nederland als België.

"'Cis?' Het voelde alsof ze een heel nieuwe taal leerde, waar ze nog niets van wist. 'Dat betekent dat je genderidentiteit overeenkomt met je biologische geslacht,' antwoordde Camilla, iets aardiger nu. 'Dus cis is... normaal?' 'Nu ja, normaal, normaal... Wat is normaal? Alles is normaal.'"

Wat me vooral opviel in Zomerburen was dat labels niet uit maken. Het maakt niet uit hoe je je identificeert. Labels zijn voor jezelf, niet voor de buitenwereld. Het is fijn als je zelf een naam voor je gevoelens hebt zodat je het een plekje kan geven. Maar voor de buitenwereld zou het niet uit moeten maken. Een label maakt niet wie je bent. Een label zou geen reden moeten zijn om iemand anders te behandelen. Ik was hier later over in gesprek met Rianne en ze vertelde dat ze die boodschap graag wilde meegeven omdat het voor haar belangrijk is. Je bent oke zoals je bent. Je gevoelens zijn valide. En het maakt niet uit wat voor naam je daar aan geeft! Je bent wie je bent. En liefde is liefde

Conclusie

Zomerburen is een slowburn romance en een zoektocht naar je identiteit. Wie ben ik, wat ben ik, wat wil ik etc. De vriendschap tussen Ilse en Olivia was hartverwarmend en ik leefde enorm met ze mee. Het verhaal bevat veel dialoog en de personages voelden levensecht door het Drentse dialect. Ik hoop dat Zomerburen vertaald gaat worden zodat nog meer mensen het kunnen lezen. Ons kikkerlandje is te klein voor dit grootste verhaal!

* Van dit boek heb ik een recensie exemplaar ontvangen. Dit beïnvloedt mijn mening niet.